Wysokość sadzonki - ok 80 - 90 cm

sadzonka z gołym korzeniem

Robinia akacjowa (inne nazwy: grochodrzew biały, robinia biała, grochodrzew akacjowaty), potocznie zwana, choć niepoprawnie - akacją, to drzewo, należące do rodziny bobowatych (Fabaceae) lub motylkowatych (Papilonaceae), powszechne obecnie niemalże na całym świecie. 

Robinia akacjowa to drzewo  liściaste, dorastające do 25 m wysokości, o luźnej  i nieregularnej koronie  i pniu rozwidlającym się nisko nad ziemią w grube konary. Przez pierwsze 30-40 lat, robinia rośnie dość szybko, a po tym okresie jej wzrost niemalże całkiem ustaje. Wśród drzew robinia jest krótkowieczna – żyje 100 do 150 lat (rzadko zdarzają się osobniki 250-letnie).
Pień i starsze gałęzie robinii pokrywa głęboko spękana, szarobrązowa kora. Lśniąca, czerwonobrunatna na młodych pędach (w górnej części bruzdowanych, niżej – gładkich, nieco kanciastych). Roślina ta dostarcza cennego drewna – doskonałego zarówno jako opał (o parametrach podobnych do drewna dębowego), jak również cennego, ze względu na swą wysoką odporność na gnicie i warunki atmosferyczne. To twarde, choć lekkie drewno, o jasnej barwie, jest szeroko wykorzystywane w stolarstwie i tokarstwie, do wyrobu m.in. małej architektury ogrodowej, sprzętu sportowego, a nawet do budowy statków, a kiedyś, również do wyrobu podkładów kolejowych. Wytwarza się z niego wodę kosmetyczną oraz żółty barwnik do jedwabiu i wełny. Robinia tworzy silny korzeń palowy, który z czasem intensywnie rozrasta się w korzenie boczne. Dzięki łatwości tworzenia licznych odrostów korzeniowych, czasami przyjmuje niewysoką postać krzewiastą.
Liście robinii są umieszczone na pędach skrętolegle. Są nieparzysto pierzastozłożone z 7-21 miękkich i delikatnych, eliptycznych lub jajowatych listków, o zaokrąglonych końcach. Na górnej stronie są jasnozielone, na spodniej szarozielone, opadające na zimę. Pojedyncze, całobrzegie, listki, o długości 3-6 cm i szerokości 1-3 cm osadzone są na krótkich ogonkach. Cały liść osiąga długość 20 cm. Liście pojawiają się dosyć późno - pod koniec maja, niemalże równocześnie z kwiatami, a  jesienią przebarwiają się na intensywnie żółty kolor. U nasady każdego liścia wyrastają, prostopadle do pędu, dwa duże, spłaszczone, hakowato zagięte, ostre i kłujące ciemnobrązowe, wieloletnie ciernie. Są  one przekształconymi przylistkami. Pomiędzy cierniami występuje blizna (nasada liścia), a pod nią, w warstwie korka, ukryte są 3 pąki śpiące. Kwiaty robinii są motylkowe, białe z żółtą plamką na żagielku, przedsłupne, silnie pachnące.  Zebrane w grona o długości 10-20 cm. Wewnątrz korony kwiatu można wyróżnić 10 pręcików, z których 9 jest zrośniętych, a 1 pręcik jest wolny. Charakterystyczne kwiaty pojawiają się na przełomie maja i czerwca, a drzewo niekiedy powtarza kwitnienie. Przedsłupne kwiaty zapylane są przez błonkówki (głównie pszczoły), a robinia akacjowa należy do najbardziej miododajnych roślin występujących w Polsce. Miód robiniowy (nazywany akacjowym) jest jasny, przezroczysty i nie krystalizuje. Z jednego ula, ustawionego w dużym skupisku robinii można uzyskać, przy sprzyjających warunkach, do 10 kg miodu dziennie, a kwiatostany robinii, po wysmażeniu można spożywać, np. w cieście naleśnikowym. Robinia biała ma małe wymagania glebowe. Drzewa tego gatunku najlepiej rosną na glebach świeżych, np. płowych i brunatnych, ale zadowolą się również gliniasto-piaszczystymi i piaszczysto-gliniastymi. Tolerują gleby suche, np. na wydmach nadmorskich i śródlądowych, ale rosną tam wolniej, wykształcając grubą korowinę i bardzo nisko osadzone korony. Robinie nie lubią gleb ciężkich, gliniastych oraz stanowisk podmokłych, gdzie częściej chorują i przemarzają. Na glebach brunatnych ich system korzeniowy sięga do głębokości 1,2 m, na innych — do 1,6 m i jest bardzo mocno rozrośnięty na szerokość. Liczne korzenie boczne umieszczone są płytko, tuż pod powierzchnią gleby. Właśnie na nich wykształcają się pąki przybyszowe, z których wyrastają pędy odrostowe. Robinia biała jest drzewem światłolubnym, choć na korzystniejszych dla niej podłożach znosi również lekkie zacienienie. Jest rośliną całkowicie mrozoodporną, choć czasem może cierpieć z powodu wiosennych przymrozków. Strefa mrozoodporności 5A.

Cała roślina jest silnie trująca, ale zawartość trujących związków w roślinie jest bardzo zmienna. Objawami zatrucia są mdłości, wymioty, bóle brzucha, wzdęcia, gorączka i zaburzenia widzenia. Jednocześnie robinia akacjowa jest roślina leczniczą, a jako surowiec zielarski wykorzystywane są jej kwiaty (Flos Pseudoacaciae = Flos Robiniae), które zbiera się gdy rozkwitają i suszy w miejscu cienistym i przewiewnym. Zawierają one olejki eteryczne, kwasy organiczne, flawonoidy, sole mineralne, cukry i garbniki. Kwiat akacji działa żółciopędnie, moczopędnie, rozkurczowo i uspokajająco. Naparów i wyciągów używa się w stanach zapalnych dróg moczowych i nerek, przy uszkodzeniu nerek przez trucizny, przy niewydolności krążenia, a także dla pobudzenia trawienia. Napary polecane są również dla alergików.

WAŻNA INFORMACJA!

ROŚLINY NA CZAS TRANSPORTU WYJMOWANE SĄ Z DONIC. NIE POWODUJE TO USZKODZENIA SYSTEMU KORZENIOWEGO, KTÓRY JEST PRAWIDŁOWO ZABEZPIECZONY I OFOLIOWANY.

ZAMÓWIENIA SĄ REALIZOWANE PRZEZ CAŁY ROK